Bilhassa, 8-10 yaş altındaki çocuklar, soyut düşünme maharetlerinin tam olarak oluşmaması sebebiyle gerçekleşen sarsıntının nasıl olduğunu zihinlerinde manalandırmakta zorlanırlar ve bu kavram onlar için epeyce bilinmeyen kalır. Belgisiz olan durumlar ise çocukları ürkütür, telaşlarını arttır, telaşlı, inançsız ve kaygılı hissederler. Bu hisler beraberinde, kabus görme, tırnak yeme, alt ıslatma ve içe kapanma üzere hem ruhsal hem de fizikî belirtileri de beraberinde getirir.
Peki, Çocuklarımıza Yaşanılan Bu Afeti Nasıl Anlatabiliriz?
Öncelikle yaşanılan zelzele çocuklara mümkün olduğunca yalın ve gerçek bir lisanda anlatılmalıdır. Bu noktada, fazla ayrıntı vermek yahut bu bahisle ilgili hiç konuşmamak çocukların başında birçok soru işareti yaratabiliyor. Zelzelenin, yağmur, kar ve öteki hava olayları üzere bir tabiat olayı olduğunu ve ayağımızı bastığımız yerlerin vakit zaman bu sebeple hareket edebileceği formunda bir transfer sağlanabilir.
İkinci en kıymetli adım ise;
Çocukların zelzele ile ilgili sorduğu soruların geçiştirilmemesi ve hususun kapatılmamasıdır. Bu türlü bir yol izlendiğinde çocuk kendi hayal gücüyle bu sorulara yanıt aramaya başlar ve bu durum çocuğun daha fazla kaygılanmasına sebep olabilir.
‘Çocuklarımızla açık irtibat olmazsa olmaz adımlardandır’
Çocuklarla açık bağlantı kurmak yararlıdır, lakin bu bağlantının ve transferlerin sonlarına da dikkat edilmelidir. Çocuğumuzun yanında bu mevzuyla ilgili ayrıntılı konuşmalardan, çocuğun daima sarsıntı ve enkaz imajlarına maruz kalmasından kaçınılmalıdır. Çocukların, olumsuz imgelere fazla maruz kalması, itimat hissini değerli ölçüde zedeleyebilir. Unutulmamalıdır ki bu süreçte çocuğun hissetmek ve duymak istediği en değerli his güvenlik hissiyatıdır.
Çoğu vakit çocuklar, etraflarında gerçekleşen durumları ebeveynlerin yansılarını gözlemleyerek algılarlar. Bu noktada, atılması gereken bir başka kıymetli adım ise ebeveynin kendi his durumunu düzenlemeye çalışmasıdır. Elbette, bu durum endişelerimizi ve hüzünlerimizi büsbütün saklamak gizlemek manasında değil tam aykırısı çocuklarımızın hissettikleri bu belirsizlik ve endişenin birlikte söz edilebiliyor olması manasındadır.
Bir öteki yandan, çocukların bu süreçte hissettiklerini sözel olarak söz etmesi bazen mümkün olamayabilir. Bu türlü durumlarda, oyun oynamak, fotoğraf yapmak üzere çocuğun sevdiği aktiviteler, çocuğun kendisini söz etmesine imkan sağlayacaktır.
Son olarak, kaygının, endişenin ve belirsizliğin olduğu bu süreçte çocuğunun en temel gereksinimi sevdiği birine temas etmek ve yakın alaka halinde kalmaktadır. Hasebiyle, bu periyotta çocuklarınızla sık sık yakın temaslar kurarak sakinleştirmeyi ihmal etmeyin.
Ülkece yaşadığımız bu sıkıntı süreçte, vefat edenlerimizin yakınlarına baş sıhhati, yaralılarımıza da acil şifalar diliyorum. Umarım, bir daha bu türlü bir afeti yaşamayız.
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
